A. kunstenaar.
Word je als kunstenaar geboren? Of leer je het aan tijdens je opvoeding? Of overvalt het jou op een onverwacht moment? Of ben je erin meegesleurd? En valt het kunstenaarschap dan samen met jou persoon? Of is het een beroep dat los staat van de maker?
En hoe is dat voor een handicap? Word je er mee geboren? Of is het een gevolg van je opvoeding of een gemis aan opvoeding? Of overvalt het jou door een ongeval of ziekte? En ben jij dan een persoon met een handicap? Of valt dit toch onlosmakend samen? Duidelijk is dat iedereen zijn kunstenaarschap en zijn handicap op zijn eigen manier beleefd. Zoveel artiesten als er zijn zoveel verschillende persoonlijkheden herkennen we net zoals bij mensen met een beperking.
Vandaag ontmoet ik A. die droomt van een boeiende loopbaan als kunstenaar. En terecht want zijn ideeën en de wijze waarop hij zijn teksten vorm heeft is heel open en toegankelijk en dringt diep onder je vel. Hij wil heel graag meewerken aan de Windstoot want zijn hele leven is doorspekt van onmacht tav te veel macht van zijn omgeving. Met als gevolg een enorm wantrouwen tegen alles en iedereen.
Na een erg getroebleerde jeugd kreeg A. pas als adolescent voor het eerst te horen dat hij autisme heeft. Maar wat moest hij hiermee? Door deze erkenning zou hij voor het eerst in zijn leven de nodige ondersteuning krijgen maar tegelijk zou een batterij aan zorgverleners zich met zijn leven bemoeien en daar had hij geen nood aan. Door zich tegen deze laatste groep af te zetten en mede door zijn hoge intelligentie, want in onze erg rationeel gerichte samenleving hebben zogezegd enkel ‘domme’ mensen problemen, verliest hij zijn ondersteunende subsidie en komt weer terecht in een precair isolement. Gelukkig heeft hij een aantal vertrouwelingen die hem blijven ondersteunen.
Ik vertel hem dat hij ook ons kan vertrouwen en hij gelooft het graag. Maar kan het niet. Hij stelt voor dat we elkaar niet te persoonlijk ontmoeten. Mensen dicht in zijn buurt verdraagt hij niet. Communiceren lukt best via email of pas telefoon wanneer het echt noodzakelijk is.
Zijn droom is te worden erkent als kunstenaar. Niet met een beperking, niet met een handicap of crip maar als een integer persoon, A. de kunstenaar. En dan mag ik hem interviewen en zijn naam voluit vermelden (en het begint niet met een A.).
kunstenaar en fuck de beperking