De format

We werken ‘onder’ een tijd van digitale formats. Zo ook de ganse communicatie met de Vlaamse Gemeenschap. Deze verloopt volledig via een digitale link met de eigennaam: Kiosk.

Lang vervlogen de tijden dat je live naar Brussel moest met de ingebonden verslagen of aan post X in de rij stond aan te schuiven om jou pakket tijdig aangetekend te versturen.
Alle info wordt nu keurig en net in een digitaal bestand ingevoerd. Wat je nu wel of niet moet leveren is een vraag uit het verleden. Nu krijg je de vragen heel overzichtelijk gerubriceerd en met alle nodige links en info uitgebreid. Je kunt niet teveel schrijven want het systeem beperkt het aantal tekens. Er staan ook rubrieken die wij minder relevant vinden voor onze organisatie of toch op zijn minst te uitgebreid. Tja, niets tegen te beginnen, de format is stug en eist volledigheid.  Maar maakt geen onderscheid.

Wij hebben respect voor deze manier van werken en volgen de regeltjes heel precies op. Dit moet ook wanneer je subsidies ontvangt want wie afwijkt krijg zijn bedrag niet volledig uitbetaald of moet zijn ontvangsten terug betalen.

Maar wij zijn een kunstenorganisatie hé. En soms verlang ik terug naar de rijk geïllustreerde evaluaties van vroeger. Gedrukt op papier, ingebonden en afgeleverd met een persoonlijke cover. Tastbaar en zichtbaar verzameld creatief zweet, passie en goesting.

Maar nog meer kijk ik uit naar de toekomst. Hoe voorkomen we dat die digitale link de artistieke vrije ruimte beperkt in plaats van te voeden. We moeten het hier over politiek hebben?

de digitale format is geurloos