Vandaag meeting met de directeur van het museum dr. Guislain, Bart Marius. Naast de praktische vragen waar en wanneer de tentoonstelling van kunstexpeditie de Windstoot kan plaats hebben (tweede helft 2022) in het museum hebben we ons vooral veel vragen gesteld over de toekomst.

Officieel bestaat Wit.h in 2022 net 20 jaar. Een mooie verjaardag om eens serieus vooruit te blikken.

Een heel belangrijke vraag is hoe het nu verder moet met de ‘outsider art’ en/of de ‘art brut’ en/of de vele spin-offs of tegengestelde termen die in de canon gebruikt worden. Hoe verhouden deze termen zich tot tendensen en stijlen in de hedendaagse kunst? Of tot de functie Participatie in het kunstendecreet?

Wat brengt de toekomst? Wie gaat zich hier over buigen en hoe pakken we dit aan? We spreken af dat er binnen De Windstoot tijd en middelen worden vrijgemaakt voor een degelijk symposium. Maar dan ruimer doorgetrokken naar bijvoorbeeld de zorgsector. Wat zijn onze verwachtingen tav inclusie. Waarheen met kunstenaars met een beperking? Of hoe kijkt de psychiatrie hier tegenaan?

Staan we aan het begin van deze ‘normalisatie’ of hebben we het plafond reeds bereikt?

Met Wit.h hebben we jaren gewerkt om een artistiek kwalitatieve maatstaf te ontwikkelen maar stellen vast dat de kunstenaars met een beperking en hun netwerk maar mondjesmaat volgen. Waar knelt het schoentje? Wat is de verhouding tussen artistiek en creatief werk? Wat is de verhouding tussen individueel en groepswerk? …

Wanneer ik de stand van zaken binnen De Windstoot schets merkt Bart op dat er veel performance opgezet wordt. Een terechte opmerking. Zelfs in die mate dat we ons de vraag stellen of de volledige tentoonstelling kan gepresenteerd worden als een grote performance? Aan de slag.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.