De tekening klopt
‘Gij hebt talent’. Zo luidt de witte belettering die op onze vitrine wordt geplaatst. De titel gaat in dialoog met een vaas waarop een sierlijke, blauwe tekening van kunstenaar Bertho Virant prijkt. Bij valavond baadt die in het zachte spotlight aan het raam en zuigt straks de blik van de voorbijganger naar binnen.
We bouwen zijn eenmanstentoonstelling op die donderdagavond opent. Ons plan blijkt te kloppen. We selecteerden subtiele, losse kleurtekeningen die in dialoog gaan met de vaas. Via een lezenaar met daarop een van zijn straffe schetsboeken wordt een brug geslagen naar de tegenoverliggende wand waarop ingelijste zwart-wittekeningen hangen, twee drieluiken met daartussen een schakelwerk. De tekenreeksen zijn bevolkt door figuren, gevat in een meanderend lijnenspel dat de ene keer versiert, de andere keer omknelt.
De zinsnede die op de vitrine prijkt is een uitspraak van Bertho. Het lijkt alsof hij zichzelf moed inspreekt, alsof hij zijn talent bevestigd wil zien. Of horen we daar een andere stem in? Maar tevens lijkt het alsof de voorbijgangers en bezoekers ook aangesproken worden, en overtuigd worden van hun competenties, welke die ook zijn. Bertho stamt uit een zeer gelovige familie. Wie weet ligt daar de sleutel?
‘Ik teken veel’, zei Bertho Virant herhaaldelijk tijdens ons laatste bezoek. En dat wordt hier duidelijk. Het was toen een hele opgave om een strakke selectie te maken, gezien zijn grote productie. De scherpe selectie verraadt dat er geput moest worden uit een erg omvangrijk oeuvre.
We zoeken naar een mooie balans binnen de vele schakeringen van zijn kwalitatief tekenwerk. Het vergt zoals steeds een diepe concentratie, een scherpe blik en een afwegen van de mogelijkheden om het hele plaatje te zien functioneren. Als het daarvan afhangt, durven wij hier te stellen: de tekening klopt.
Waar ligt de sleutel?