Denksport

Het is werken op twee sporen vandaag.
Vorige week stuurde Hadewych van Zwerm Studio ons een retroplanning door voor de opmaak van het boek. De verschillende deadlines komen dichterbij.
Op het voorgelegde tijdschema springt mijn blik van het ene ijkpunt naar het andere, van de ene datum naar de andere en van de ene opdracht naar de andere.
Er zijn de eigen bijdragen die moeten worden afgewerkt. Ook sommige schrijvers en kunstenaars moeten nog worden geattendeerd op de deadline voor hun tekstbijdrage. En de inkomende teksten worden waar het kan al geredigeerd.

Tussendoor is het switchen naar een andere werkinhoud. Van boek naar expositie.
De laatste kunstenaars zijn uitgenodigd voor een bezoek aan de toonplek. Volgende week dinsdag is het de beurt aan Peter Holvoet-Hanssen, Jan Geldhof en Dirk Zoete. Daarna volgt Ellen Schroven. Het is van kapitaal belang dat zij de ruimtes van het Museum dr. Guislain hebben gezien, gevoeld en ingeschat vooraleer wij onze finale tekening maken. De kunstenaars maakten werk dat zich nu eenmaal verhoudt tot de ruimte waar het terecht komt en vice versa, de ruimte heeft haar impact op het werk of de actie. Het is wikken en wegen voor hen én voor ons.

We roepen de basisprincipes van het ontwerpen en opbouwen van een tentoonstelling in. Maar die basisprincipes en wetten alleen zijn nooit toereikend genoeg. Er is dat complexe mechanisme dat in werking treedt en elke tentoonstelling weer helemaal anders kleurt. Er is de onderscheidende thematiek, er is de bijzondere architectuur en er zijn al die verschillende verhalen, opinies en aura’s. Het is een complex spel van keuzes maken en relaties opbouwen. Je kan het denksport noemen.

Basisprincipes en wetten alleen zijn nooit toereikend