Een bestaande constellatie
Voor wie als kunstenaar of collectief meestapt in de expeditie moet het narratief en de concrete verwachting duidelijk zijn. Het verhaal hoort de boodschap en inhoud te weerspiegelen. Ook de productgerichte factor zit in onze vraag ingekapseld. Dat daagt de kunstenaars uit en zet de boog gespannen. Onduidelijkheid daarentegen veroorzaakt twijfel, verlamt de kunstenaars in kwestie en leidt misschien tot uitstelgedrag. Het kader moet dus bij aanvang helder zijn. Binnen die krijtlijnen is het aan de kunstenaars om hun verbeelding aan te spreken en die krijtlijnen desgewenst uit te gommen en wat bij te stellen.
De verbeelding laat zich niet zomaar ringeloren.
Studio Artîlerie is een van de uitgenodigde ateliers die als collectief meestappen in de expeditie. Intern biedt Artîlerie een ruime verscheidenheid aan media aan. De studio splitst zich op in de ateliers beeld, drama, dans en muziek. Binnen deze waaier dwingen de kunstenaars hun plaats af.
Studio Artîlerie is een kleine samenwerkingsstructuur binnen een grote structuur, met name die van De Lovie. Dat betekent dat er al een zekere cohesie is tussen de kunstenaars die er werkzaam zijn. Er is hier voor de Sottobosco expeditie niet echt sprake van een nieuw samengesteld collectief. De individuele kunstenaars zijn geen vreemden voor elkaar, ook al zijn ze niet noodzakelijk artistiek op elkaar ingespeeld.
De collectieve opdracht die Wit.h hen voorlegt, vormt een tijdelijke toestand binnen de vaste, bestaande constellatie. De kunstenaars leggen hopelijk een voor een, voor een periode, hun vastgeroeste, individuele rituelen van zich af en moeten over het muurtje kijken. Hun persoonlijke drijfveren worden bijgesteld om hun verbeelding en skills, samen met die van hun collega’s, in te zetten voor een gemeenschappelijke ontdekkingsreis.
De uitdaging zit hem m.a.w. in het aanmoedigen van de verschillende kunstenaars om hun persoonlijke discipline ten dienste te stellen van hun collega’s én een groter geheel. Ze moeten hun artistieke kennis delen, opsplitsen of ‘en cours de route’ inruilen voor die van anderen. Zoiets.
een gemeenschappelijke ontdekkingsreis
Bij Studio Artîlerie kiezen ze ervoor om de klemtoon te leggen op het groene landschap als stilteplek. En daar zit het rurale karakter van de werkplek voor iets tussen. De ateliers zijn gelegen in het uitgestrekte en bosrijke kasteeldomein van De Lovie. Om de ecologische kant van het Sottobosco verhaal te belichten, besluiten ze om zich haast letterlijk in de bosgrondlaag op te houden. Op die manier werken ze toch enigszins buitenskaders.
Zo rees het idee om potloodtekeningen en etsen uit te vergroten en die om te zetten in niet-conventionele, organische materialen zoals honing en andere gelijkaardige substanties. In tegenstelling tot potlood en pastel garanderen die materialen geen duurzaamheid. Maar daar gaat het hier net om. De beelden en schrifturen gekopieerd in vergankelijke grondstoffen zullen onderworpen worden aan de wetten van de natuur. De inwerking van natuurlijke fenomenen en de insecten die er gaan op afkomen, zullen chemische processen op gang brengen. Zo ontstaat er transformatie. Tegelijkertijd wil Artîlerie bodemklanken registreren en omzetten in soundscapes. Al dat materiaal moet vervolgens de basis gaan vormen voor verder filmisch te ontginnen materiaal.
De onderlinge wisselwerking van deze artistieke disciplines en ervaringen vindt dus haar parallel in de dynamieken waarin klimaat, tijd en de invloed van plant en dier een rol spelen.
Deze onderzoeksfase leidt vast tot interessante gewaarwordingen en moet nieuwe inzichten en ideeën opleveren naar waar het verder moet. Dat wordt dan de volgende stap.
