Een delicate relatie

Kunstenaar Eric Delmotte, bekend om zijn absurde performances, opereert als ‘Messieurs Delmotte’, een meervoudig personage. Zijn acties zijn soms hevige dadaïstische nonsens, dan weer groteske pathetiek. Tragikomisch of anarchistisch, steeds weer ensceneert hij situaties waarbij hij als een slap-stick personage in de publieke ruimte beweegt en de orde op snedige wijze verstoort. Daarbij rekent hij af met de voorspelbaarheid van alledaagse patronen.

Voor ons is Delmotte geen onbekend figuur; hij was al diverse keren betrokken in projecten als ‘Art in Difference’, Kortrijk Congé en 1000 Patronen. Dit keer nodigden we deze opvallende figuur uit als een van de vier vormgevers op The Crip School ‘Expo’ van 10 tot en met 12 juni. Hij krijgt een verdieping van de Budatoren toegewezen en zal er zijn interpretatie neerzetten van een niet statische expositie.
De zorgvuldig uitgekozen werken uit de collecties van Trinkhall Liège, Museum dr. Guislain Gent en Art et Marges Brussel zullen door vrijwilligers rondgedragen, verplaatst en tentoongespreid worden in een ‘choreografie’ van hem. ‘De schilderijen zullen weigeren aan de muren te hangen en zwerven liever uit eigen vrije wil rond’, schreef hij laatst in een mail.

Tijdens ons onderhoud hebben we het over zijn concept in wording, over vrijheid versus restrictie en over de betekenis en karakteristiek van het medium ‘performance’. Als ervaren performancekunstenaar hamert hij op het verschil tussen performance en theater. Daarbij verwijst hij naar de specifieke positie en de betrokkenheid van het publiek, die een delicate relatie en een intens intieme interactie veronderstelt, helemaal anders dan in een podiumkunstencontext.

Kortelings ontvangen we van hem een concreet omschreven plan. En dat moet ingepast in de hele organisatiestructuur.