Een schone dag

Het regent pijpenstelen vandaag. Er staat een ontmoeting met De Windstoot havenarchitect Erwin Verhofstadt gepland in Gent. En dat is op zich heuglijk nieuws. Alleen de flinke regenval maakt de verplaatsing flink vervelend; het is uitkijken op de snelweg.

We spreken af in een Libanees eethuis voor een lunch. Het is een blij weerzien. Deze keer, en tegen de gewoontes in, exotische kost voor de Bourgondische Erwin. Het is middag, het is dus werklunch. De heerlijk kruidige spijzen komen snel en Erwin rondt de maaltijd al even snel af. Op is op en nu winkelen.

Schuilend onder de paraplu stappen we richting Schleiper. Op de boodschappenlijst staan nieuwe kleurpotloden en tekenpapier. Erwin kiest voor de grootste doos potloden; het grootste scala aan kleuren en schakeringen, daarmee kan je een hele, bonte havenstad aan. Voor het tekenpapier is hij kritisch. Het moet glad zijn en dus geen korrel hebben. Zo glijdt zijn potlood er geruisloos over en voelt hij geen weerstand van de papieren drager. Hij tekent immer met zachte hand.

We rijden vervolgens naar de oude dokken en nemen nog eens de omgeving met zijn oude pakhuizen, getaande loodsen en havenkranen in ons op. En we overleggen over de planning, over de stappen die we zullen ondernemen, over het proces en over de werkplek. Ondertussen vertelt Erwin aan een ruk door. Hij somt zijn dagindeling op, en slaat geen detail over. ‘Het is een schone dag’, zegt hij.

met zachte hand