Het afscheid van gisteren hangt nog in de kleren en we zijn klaar voor een nieuw begin. Het doet altijd een beetje zeer als je een goeie tentoonstelling moet afbouwen. Gisteren werden de schilderijen van Sylvain Cosijns zorgvuldig ingepakt. Dit werk is gemaakt om getoond te worden en we zullen het ongetwijfeld missen.

We kijken uit naar een nieuw begin. Vandaag bouwen we de tentoonstelling Les Gueules Cassées, met werk van Irène Gerard en Michiel De Jaeger, op. Antoine en Michiel hebben er al een stevige rit op zitten, als ze vanuit Vielsalm in Kortrijk arriveren. Ze laden de werken uit. We halen ze zorgvuldig uit de plastic en de ruimte vult zich met indrukkwekkende schilderijen en sculpturen. Wauw, wat is dit overweldigend. We schikken en herschikken en raken het snel eens over wat waar komt.

Les Gueules Cassées is een titel als een mokerslag. Letterlijk vertaald, krijg je: ‘gebroken smoelen’. Dat is een begrip dat ontstaan is in de eerst wereldoorlog. Het beschrijft de soldaten die ernstig verminkt werden in hun gelaat.

De figuren aan de wand en de sculpturen op de grond vullen de ruimte met kleuren. Ze verbergen en onthullen, ze dagen uit en kruipen onder de huid. De intensiteit springt van de muur. Onder de tape zitten koffers vol geheimen.

Dit werk is gemaakt om getoond te worden. En we zijn klaar voor een nieuw begin.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.