Hang naar netheid

Laan Irodjojo, die voor De Windstoot zijn licht laat schijnen op de ‘haven’, is met zijn werk heel vaak van de partij in zijn thuisbasis, de Rotterdamse havenmetropool. Tot 12 juni laatstleden kon je in de hal van Centraal Station in Rotterdam een ode aan het Rotterdamse daklandschap beleven a.d.h.v.een bezoek met een heuse 360-graden dakervaring. Aan de buitenkant van de installatie maakte Laan een schilderij, een weergave van de gevel van De Rotterdam van architect Rem Koolhaas.

Maar ook in een verder verleden vond je werk van hem terug in de havenstad: zo was een havenschilderij van zijn hand onderdeel van de interactieve tentoonstelling ‘Sea de Zee’ bij Villa Zebra, een Rotterdams kindermuseum voor hedendaagse beeldende kunst dat interactieve tentoonstellingen en kunstinstallaties ontwikkelt.
De zee, de scheepvaart, de haven, de aanlegkade: ze vormen een aansluitend geheel en vertolken waar het hem om gaat in zijn ondubbelzinnig werk en leven. En zo gaat hij onophoudend door tot aan het culminatiepunt van De Windstoot in Museum dr. Guislain. En ver daarbuiten wellicht.

In een recente mail van artistiek coach Richard van Herenplaats stond te lezen dat Laan Irodjojo aan het werk was aan een mooie potloodtekening van een schip op een groot doek. Eigenlijk ging het over een uitgelicht detail van een eerder gemaakt schilderij.
De tekening was zo mooi en tegelijk groezelig doordat zijn bewegende hand de potloodlijnen had geraakt. Daardoor vervaagden de potloodlijnen en ontstonden er toevalligerwijs uitgewaaierde zones met mooie grijze tussentonen en schakeringen.
Met een fijne marker zette hij de lijnen aan. Toen Richard de dag erop het resultaat van het werk wilde bekijken, was Laan klaar met de lijnen. Maar ook de morsige, beduimelde grijstonen van het potlood had hij keurig weg gegomd. Helaas, zo vond Richard.

Ja, jammer, denken wij dan snel. Maar dat is door onze persoonlijke bril gezien. Wij zien dan andere kwaliteiten en gaan hier onterecht voorbij aan Laans hang naar netheid. We moeten ‘de klare lijn van Laan’ dus indachtig zijn. Hij laat zich niks opleggen. Het is eens te meer duidelijk, de rol van begeleider veronderstelt altijd een delicate evenwichtsoefening.

Het inlevingsvermogen uitgedaagd.