Het bereiken van eenvoud is een van de hoogste trappen

Kunstenaars hebben doorgaans de gave om op een unieke manier zichtbaar te maken wat we al weten en zien. Dat noemen we mimesis of nabootsing. Een geschilderd landschap of een getekend portret, geeft de realiteit weer. Maar straffer nog. Kunstenaars geven ook weer wat onzichtbaar is.  De liefde bijvoorbeeld of het gemis, de geur van groen of de warmte van de zon. Dat noemen we fantasia, fantasie of verbeelding. Een goed werk is ook een raadsel of een mysterie, een gebeurtenis die je niet helemaal begrijpt.

Het werk van Sylvain Cosijns toont ons vaak figuren die de realiteit ver overstijgen. Het veld is groen en de stoel is blauw. Het kleed is rood. Er zijn twee voeten, één hand en een hoofd. Dit is heel bijzonder.

‘Het bereiken van eenvoud, is een van de hoogste trappen. Bij Sylvain dient die eenvoud zich vanzelfsprekend aan’, zei kunstenaar Phillippe Vandenberg ooit over zijn kompaan.

Vandaag bouwen we de tentoonstelling van Sylvain Cosijns op in de ruimte van Wit.h. De tentoonstelling met de titel ‘De verborgen kunstenaar’ wordt donderdag avond online voorgesteld aan brede publiek.

Jan Geldhof heeft een zorgvuldige selectie van werken gemaakt. Jan kent het werk van Sylvain als geen ander. Op uitnodiging van Wit.h werkt hij mee aan de art expedition De Windstoot. Het werk hangt aan de muur, de figuren vullen de hele ruimte en de kleuren springen overweldigend in het oog. Wat een zinderende eenvoud.