Het eiland van de creatie

In zijn boek: ‘De meeste mensen deugen’ schrijft Rutger Bregman:

koningen en dictators, gouverneurs en generaals denken dat gewone mensen egoïstisch zijn, omdat ze dat zelf zo vaak zijn. Ze gebruiken grof geweld omdat ze iets willen voorkomen dat zich alleen in hun eigen fantasie afspeelt.

Vermoedelijk gaan we binnen het thema van De Windstoot: ‘macht versus onmacht’ deze Bregman nog dikwijls kunnen citeren.

Deze namiddag overleg met Robbert&Frank/Frank&Robbert maar dan zonder Robbert die in vaderschapsverlof is.  We kiezen voor een wandelmeeting doorheen de stad Kortrijk.  Het weer is heerlijk en ogenschijnlijk heeft Kortrijk plots minder last van de Corona. De stad loopt vol slenterende mensen.
Ons overleg is doorspekt met een opsomming van onze frustraties, ontgoochelingen en tegenslagen. Waarom is het toch zo moeilijk leven en werken in de kunst sector?

Ik herinner de brief van Philippe Vandenberg gericht aan Sylvain, kunstenaar met een beperking, waarin hij omschrijft hoe kunstenaars hun werk creëren als op een eiland, in afzondering, op atelier, … . Hier geen onderscheid tussen kunstenaars met en zonder handicap. Het ware werk van de kunstenaar: de creatie.

Maar die professionele kunstenaar, schrijft Philippe, moet helaas terug varen naar de oever om er zijn werk te slijten aan het publiek. En die tocht is vreselijk moeilijk en bovendien op de oever heersen andere regels. Hij wenst Sylvain vooral een leven op het eiland van de creatie, zonder de moeienissen van de oevers aan de overkant.

We stellen Frank&Robbert een samenwerking voor met het Grand Atelier La S uit Vielsalm. We nemen ons huiswerk mee en zetten het overleg verder in oktober.