Het verhaal zit in de kleine hoekjes

Hier waait een nieuwe wind. Vandaag is het spreekwoord alleen figuurlijk te begrijpen. Er is geen zuchtje wind. Het is meer dan 30 °warm als we uit de auto stappen op de parking van het Museum Dr. Guislain. Sedert onze Art Expeditie Bloedtest en de spraakmakende Walking Opera in 2019, is dit hier vertrouwde bodem. We kennen de weg. En we worden vrolijk onthaald. Vandaag hebben we een meeting met Bart Marius en Eline Van de Voorde in de tuinen van het Museum.

Het Museum was een goeie coproducent in Bloedtest. Onze geschiedenis loopt voor een stuk parallel. Rond 2000 gaf het Museum met de tentoonstelling Gestoorde Vorsten ‘Outsiders’ een status in de erfgoedwereld. Ongeveer in diezelfde periode ontstond vzw Wit.h. Wit.h koos resoluut voor inclusie. Dus niet out maar in. De ene organisatie valt onder het erfgoeddecreet, de andere binnen het kunstendecreet. Dat heeft zo zijn voordelen. Wit.h bracht het experimentele van het artistieke proces binnen en het museum legt een internationale renommee voor op het vlak van en museale werking en outsiderkunst.

Maar de wereld staat niet stil. Geleidelijk aan is de kunst veranderd, is het begrippenkader veranderd en zijn onze werkingen naar elkaar toegegroeid. Hoe kunnen we meer op elkaar afstemmen? Waar kunnen we elkaar versterken? Hoe bundelen we de krachten in een tijd waarin verbinding en samenwerking niet alleen modewoorden zijn?

Er is zoveel energie, zoveel goesting om op zoek te gaan. Hoe bouwen we samen aan een inclusieve wereld? Wit.h brak in Bloedtest de vloer open, het museum breekt nu de muren af. Op het eerste zich vallen de expo’s op maar als je kijkt in de kleine hoeken van de site van het museum, dan ontdek je een levendig verhaal vol maatschappelijk engagement.

Zucht.