Na Bloedtest kwam de Windstoot. De titel verwijst naar een werk van Spilliaert waarop je een meisje ziet aan de rand van de zee. Ze klampt zich vast aan de reling op de kade en staart naar de einder. Ze schreeuwt de longen uit haar lijf. Het waait hard en toch is het oorverdovend stil. De Windstoot gaat over gelijkwaardigheid, over macht hebben en onmacht voelen, over een stem geven aan mensen in het algemeen en kunstenaars in het bijzonder.

Wat begon met een luide bazuin werd aan banden gelegd door covid. De Art Expeditie de Windstoot ontwikkelde zich heel anders dan de art expeditie Bloedtest. De dingen zijn wat ze zijn. In plaats van de geanimeerde meetings en ronde tafel debatten mét publiek in Bloedtest, ontvouwde de Windstoot zich als een veelvoud van kleine acties mét grote intimiteit.

Een voorbeeld. In plaats van optredens met een dansend publiek, ruilde de WCME de publieksmomenten in voor ontmoetingen 1 op 1. Confined Numbers zijn vier prachtige video’s van telkens één muzikant van de WCME in dialoog met een externe muzikant. We houden alles nog in petto maar verwacht je aan prachtige portretten in de Windstoot (Museum Dr. Guislain maart 2023).

Als we alles bij elkaar brengen, is er heel veel gecreëerd. Het is hoog tijd om na te denken hoe we een groot patchwork van collectieven samenbrengen in een spraakmakende tentoonstelling. Hoog tijd ook om de ruimte live te voelen en de plek met vernieuwde blik en open mind te gaan bekijken. Een tentoonstelling bouw je nu eenmaal niet aan je computer.

Museum Dr. Guislain is ondertussen vertrouwd terrein. Toch maakt het altijd opnieuw indruk. Via de Sleutel, de inkompoort, de centrale kapel en de gaanderijen banen we ons een weg naar het museum. Het is stil en de septemberzon geeft weldadige warmte. We ontmoeten een bewoner van het instituut. Een aanhoudende stroom of (in)consciouness dwarrelt door de ruimte.

En het werkt. We zien de kunstwerken al hangen en staan. We horen de klanken en zien de performers. Vol enthousiasme nemen we de lege ruimtes in ons op. Het is nu al duidelijk. We houden ons niet aan de witte wanden en de white cubes. De Windstoot breekt muren af. Inclusie van buiten naar binnen en van binnen naar buiten.

Bart Marius komt voorbij. We hebben het even over de indrukwekkende gestrande walvis in de binnentuin van het museum en schetsen onze plannen. We zijn het eens over het feit dat de tentoonstelling al volop begint voor je een ticket gekocht hebt.  Macht versus onmacht gaat (ook) over institutionele kritiek.

Het is de hoogste tijd om de oerklank van gelijkwaardigheid uit te bazuinen, de longen uit ons lijf te blazen en de grondtonen naar boven te halen. De oorverdovende stilte is niet langer te verdragen.

inclusie van buiten naar binnen

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.