Joy en Fun

Hebben ze goed gespeeld? Dat is de eerste vraag die we ons moeten stellen na een goed theaterstuk.  Dat is en blijft de essentie. Toch? Je zou het soms dreigen te vergeten.

Op een vroege maandagmorgen zitten we rond de tafel met Hein Mortier van De Figuranten. Het is een vrij ernstige vergadering. We willen de plannen voor samenwerking in de toekomst verder verfijnen. Alles wordt nog eens opgelijst. Hein Mortier speelde in het verleden een belangrijke rol als regisseur in Wit.h producties als Le Sacre de Printemps, Alle mooie dinge is verdwene en Transhuman. Samen met Wit.h zijn de Figuranten partner in crime van de Vrijbus, de grote rode performance lijnbus die later van de weg verdween en resulteerde in het dichterscollectief Vrijhaven.

Hoe kunnen het team van Wit.h en het team van De Figuranten elkaar versterken?

We zijn twee partners in het sociaal artistieke werk. Hoe kunnen we de eigen kennis verbreden en verspreiden? Hoe kunnen we methodisch van elkaar leren?
Hein droomt ervan een soort artistiek salon op te richten. Vrij snel komen we uit bij het idee om jaarlijks een ‘hoogtestage’ te organiseren. Kunnen we jaarlijks samen komen met alle partners uit het sociaal artistieke veld? Bijeen komen om elkaar zuurstof te geven? Het Davos van de crips? De ernst van de vergadering stijgt en de bloeddruk verhoogt samen met de druk van een nieuw beleidsplan.

Hein verheft zijn stem: ‘Hebben ze goed gespeeld? Dat is toch de eerste vraag die je je moet stellen na een voostelling!’ Het haalt de druk van de ketel. Terug naar de essentie: creatiedrang, spelplezier en een tentoonstelling als een groot feest.