Klankimpact

Anemoi heeft vandaag een onverwachte bezoeker. Dimitri is als producer verbonden met de Belgische band SX. Hij is een ervaren rot als het over klankexpertise gaat. Op een organische manier rolt het collectief een klanktapijt voor hem uit. Met hun alternatieve instrumenten en ongekunstelde stemmen creëren ze een eigenzinnige muzikale taal. Het klinkt niet-Europees, eerder radicaal etnisch, in zoverre dat het ver afwijkt van wat een doorsnee Westerse luisteraar als muziek beschouwt. Even komt het stuk ‘Exotica’ van componist Mauricio Kagel in de buurt.

De gitaar van Jean-Luc tokkelt zich een weg en de ademstoten van panfluitist Tom zorgen voor enige ritmiek. Jans korte kreetjes roepen kikkergeluiden op, Anne produceert een subtiel schurend geluid met een schaal die ze over een ijzeren voet strijkt. Geconcentreerd volgt Dimitri het verloop van de klankenstroom, zijn gsm recorder bij de hand. Alles baadt in een continuüm dat zich lijkt te herhalen maar niets is minder waar. De sonore ervaring die je op het nu-moment beleeft is helemaal anders dan wat zich pakweg vier minuten eerder voltrok. Het geeft eenzelfde gevoel als bij het luisteren naar repetitieve muziek. Je wordt niet meteen de verandering gewaar – je hebt het niet meteen door – maar die is er wel degelijk.

Tussendoor wordt er met Dimitri van gedachten gewisseld, voorbij het louter muzikale doen. Er zijn nu eenmaal ook andere (technische) bezorgdheden die zich na een tijd vervoegen bij het avontuur. Zo zijn er vragen over de positionering van muzikanten in een andere, uitgestrekte of open ruimte, over de klankimpact en de daarvoor nodige geluidsversterking, maar evenzeer over de concentratielimiet en het delicate evenwicht tussen zingen en spelen door een en dezelfde persoon. Het zou een interessante oefening kunnen zijn om bij gelegenheid opnames te maken en die als loops in te zetten, laag over laag. Een vermenigvuldiging van het aantal stemmen transformeert een muzikaal gezelschap van twaalf personen tot een gigantisch collectief. Er zijn nog tal van uitdagingen dus.

Er wordt afgerond met een ‘open’ sessie. Deze keer geen continue stroming maar veel aandacht voor elkaar, voor schakering, voor interval en voor stilte. Een nieuwe wending kondigt zich aan.

de concentratielimiet