Durf je kijken?

Lien Anckaert en Lara Breine
i.s.m. Jonas Bruyneel, Studio Wellington

Durf je kijken?

2020-2022, 12’53”

Waarom zijn vrouwelijke kunstenaars zo afwezig in de kunstgeschiedenis? Waarom zijn vrouwen vaker model dan maker? Is de inhaalbeweging in het tentoonstellingsbeleid werkelijk bezig? Lien Anckaert en Lara Breine delen op regelmatige tijdstippen een atelier. Anckaert tekent en Breine maakt geluidsopnames van hun gesprekken over ethische vragen. Zijn vrouwelijke kunstenaars anders dan mannelijke? Is er een gelijkwaardige stem? En hoe kijkt de samenleving hier naar? Anckaert verwerkt vaak seksualiteit in haar tekeningen en teksten. Breine tekent ook, op elk blad dat ze vindt, waarbij ze flarden van gesprekken omzet in beelden. In hun werkproces meten de vrouwelijke krachten van Camille Claudel, Frida Kahlo en Louise Bourgeois zich met de mannelijke macht van François Boucher, Fernand Botero en Umberto Eco. Breine en Anckaert vertellen hun versie van het eros-thanatos thema: de erotiek en de dood, het verhaal over het begin en het einde van het leven. ‘Durf je kijken? We zien er braaf uit maar zijn het niet!’.

Waarom zijn vrouwen vaker model dan maker?

‘We zijn hetzelfde, zegt ze terwijl we naar de voorbijgangers kijken. Ze herhaalt het nog eens. Wat denk jij, vraagt ze. Ik denk dat anderen dat niet zo zien, zeg ik aarzelend. Ze eet de rest van haar chocoladenkoekje op. Lekker’.

Lien Anckaert en Lara Breine zijn twee jonge vrouwen, allebei kunstenaar en ongeveer even oud. In januari 2020 starten zij hun samenwerking. Dit is het begin van een nieuw oeuvre en een nieuwe vriendschap. Ze werken rond het thema kunst en vrouwelijkheid. Zijn vrouwelijke kunstenaars anders dan mannelijk kunstenaars? Is er sprake van een gelijkwaardige stem? En hoe kijkt het publiek?

Gaandeweg tekenen en schrijven ze een oeuvre bij elkaar. Lien behandelt in haar tekeningen en teksten vaak het thema seks. Haar inspiratiebronnen gaan van Félicien Rops, Léon Spilliaert tot de romantiek en de liefde. Maar ook horror, bloed, skeletten en zombies zijn een steeds weerkerend fenomeen in haar fantasie. Er vormt zich een mysterieuze mengeling die ‘wreed schoon’ is. Lara tekent ook. Ze tekent op elk blad dat ze vindt. Zelfs haar gsm is haar visueel dagboek of schetsboek. Het werk van Lara is onlosmakelijk met taal verbonden. Zo werkt ze vaak in opdracht van het Lettertype Collectief.  Teksten raken haar en zorgen voor een explosie in haar hoofd. Ze capteert flarden van gesprekken en zet ze om in beelden. Soms ontstaat een droge naald spontaan en rechtstreeks op papier. Of ze ziet een theaterstuk dat haar treft, voelt de urgentie om tekenen.

Als ze samenwerken, zit Lien te tekenen en maakt Lara geluidsopnames van hun gesprekken. Lien zet het werk van Rops of Spilliaert om in 1000 zwarte stippen vol poezie. Lara noteert alles zorgvuldig, oprecht en puur:  ‘Terwijl we naar muziek luisteren, besef ik dat Lien het liefste luistert naar de grootste vrouwen uit de muziekwereld. Madonna, Céline Dion, Whitney Houston. Vrouwen die in de popmuziekwereld sleutelfiguren waren of nog steeds zijn. Stuk voor stuk sterke dames.

En wat met ons, het publiek? Durf jij te kijken?

een mysterieuze mengeling die ‘wreed schoon’ is