Zonder Titel

Borgerstein collectief

Hans Cortebeek, Monica Laroche, Wytze Hingst, Martine Thielens en Palmer Nuyttens

Zonder titel

Het collectief van Studio Borgerstein liet zich inspireren door het thema macht versus onmacht. Om grip te krijgen op het concept werkten de kunstenaars in een eerste fase met de gewassen inkttechniek. Daarna gingen ze de grote doeken te lijf. Vijf kunstenaars besloten om samen te werken door op elkaars schildering verder te werken. Waar de ene de aanzet geeft, volgt de andere het spoor, vult aan, wijkt af of projecteert zijn of haar verbeelding erop. Het beeld van het meisje met de wind in de haren is van Hans Cortebeek, daarbovenop bracht Monica Laroche in zwarte inkt de woorden ‘macht’ en ‘onmacht’ aan. Wytze Hingst vulde het werk aan met een speels lijnenspel, terwijl Martine Thielens op de zijkant werkte. Ten slotte koos Palmer Nuyttens voor de ruimte tussen de haren van het meisje. Ook zoals in zijn ander werk, spelen Indianen hier de hoofdrol, al staan ze hier ondersteboven afgebeeld.

Niet evident, samenwerken in collectief

Studio Borgerstein wordt uitgenodigd om als collectief een monumentale schilderijenreeks te maken. De vijf doeken meten elk op zich twee meter op anderhalve meter. Het geheel zal maar liefst een oppervlakte van vijftien vierkante meter bestrijken! De uitdaging is letterlijk groot maar daar schrikt het collectief niet voor terug. Studio Borgerstein staat bij Wit.h immers gekend als een geëngageerd en gedreven atelier.

In zijn ruim tienjarig bestaan zocht de Studio (een werkplek voor beeldende kunstenaars onder de vleugels van vzw Borgerstein) steeds naar kwalitatieve partners. Met regelmaat wordt er uitgepakt in een culturele omgeving die ertoe doet.

De professionele werkomgeving en hun artistieke gretigheid geven hen vleugels om het thema van De Windstoot op een beklijvende manier gestalte te geven. Hun bezorgdheid over hoe mensen met een beperking vechten tegen het gevoel van onmacht en anonimiteit stuurt hen daarbij. Het samenwerken geeft hen alvast de tools en de boost om die onmacht om te buigen tot een vorm van aanzien. Of noem het gewoon vanzelfsprekende gelijkwaardigheid.

Om grip te krijgen op het concept en de verhouding macht-onmacht werkten de kunstenaars in een eerste fase met de gewassen inkttechniek. Daar ervoeren zij de problematiek van het moeilijk onder controle krijgen van de inkt. Frustraties bij de onmacht in een specifieke situatie kwamen ook in dit artistiek experiment boven…

Met vereende krachten pakken ze deze uitdaging aan. Een gigantische windstoot zien ze meer dan ooit zitten, te oordelen naar wat ze zelf schrijven: ‘we hebben stormachtige plannen’!

een geniale windstoot