Maar, eenvoudig is het niet.

Stel je bent zelf een kunstenaar en Wit.h vraagt jou om samen te werken met een kunstenaar met een beperking?

En ze vertellen er onmiddellijk bij dat het niet de bedoeling heeft om les te geven of een workshop te organiseren. Nee, men vraagt je om op een gelijkwaardige manier samen te werken. Denk je dan niet hoe krijg ik dit voor elkaar? Bovendien heeft die kunstenaar een verstandelijke beperking. Is een gelijkwaardige relatie dan niet al bij aanvang verstoord? Wordt jij niet automatisch de leider en dus diegene die het allemaal weet en het goed voorheeft met de ander en met de samenwerking? Schuift de macht over de ander dan niet automatisch in jou schoenen?

Neen, gelukkig niet. Dank zij de inzet van vele mensen is de inclusie de laatste tien jaar zo geëvolueerd dat we binnen de kunsten talrijke voorbeelden ervaren hebben van straffe samenwerking op een zeer integere respectvolle manier voor alle partijen. En vergis je niet, die verstandelijke beperking brengt eerder unieke artistieke oplossingen met zich mee dan onmacht.

Gisteren hebben we onze eerste aflevering van een eerste podcast serie gepubliceerd. De serie titel is uiteraard De Windstoot en het thema macht versus kwetsbaarheid en elke aflevering zoemt in op een literair fragment. Deze editie staat het gedicht ‘De idioot in het bad’ van M. Vasalis centraal.

In een interview heeft psychiater Winny Ang het uitgebreid over gelijkwaardigheid in de zorg. Want wat Wit.h al bijna twintig jaar doet in de kunst is ook in evolutie binnen de zorg.

Maar, zo kan je uitgebreid horen op deze podcast, eenvoudig is het niet.