Mijn vader voert zijn zoon

Deze sms ontving ik deze ochtend van Kenny: ‘mijn vader voert zijn zoon’.

Kenny is een van de vier schrijver/spelers die onder het collectief ‘Vrijhaven’ een literaire schwung geven aan expeditie  De Windstoot. Ik kan de bezoekers nu al verwittigen. Dit wordt nooit eerder gezien of gehoord.

Kenny schrijft geen poëzie, Kenny is poëzie. Samen met zijn compagnon Peter HH (zie foto) zwerven ze samen reeds meer dan vijftien jaar doorheen de Vlaamse poëzie.
En zie, behalve dat ze er beiden schatrijk van geworden zijn,  blijven ze volharden: schrijven, optreden en hun publiek ontroeren.

Hun bezoek aan kunstwerkplaats de Zandberg en aan het nieuwe huis van Delphine in de buurt verloopt diepzinnig. Ze broeden luidop.

Hypnose

Wij zijn de windvangers van de poëzie
dompel u onder
in ons wijwatervat van woorden

wij vangen uw ongefilterde klanken
in onze alpenhoorn
wij gaan naar de wereld

wees onze ogen
zie de hangende tuinen
zie wat gij niet ziet

hoor de schallende bazuinen
spreek tot ons
vanuit de stem

dieper en dieper

diep in de berg

luistert
de wind

En Kenny sluit zijn praktische bericht af met de opmerking: “mijn putten staan heel goed”

luistert