Na hun schitterend optreden van gisteren, samen met Tiptoe Company en t.g.v. het Festival Kortrijk, is het Anemoi collectief vandaag in een flink afgeslankte versie aan het werk in het museum.
‘We doen ons best met drie vrouwen’, zegt Laurence. Ze weet wie hier de dappersten zijn.
Vorige week werd het houten skelet van de God der Vier Winden al opgetrokken. Vandaag is het modelleren geblazen. De vooraf gemaakte onderdelen in karton worden bovendien nog uitgebreid in aantal. Vervolgens worden ze ingepast in de verder groeiende vorm. De voorwaarde is dat al die stukjes met gesso ingestreken zijn. Gesso is een krijtondergrond die wordt gebruikt om schildercanvas en andere dragers te prepareren voor verdere beschildering.
Maar hier vormt die laag gesso niet de grondlaag maar de eindlaag. Omdat het zo hoort. Omdat de intuïtie dat met grote overtuiging de kunstenaars influistert. Die intuïtie, daarin moeten doorwinterde kunstenaars vertrouwen.

En Ingrid, die schildert gretig verder. Sommige vormen zijn dekkend geschilderd, andere stukken dan weer transparanter. Daar zie je de strijkrichting van de kwast heel goed. De combinatie van de twee zorgt voor mooie nuances.
Maar er zit wel degelijk een tactiek in de verdere ontwikkeling. Al die kartonnen bouwstenen liggen lukraak uitgestrooid over de hele ruimte, als sporen van het vele werk. Daarna worden ze stuksgewijs uitgespreid en uitgekozen. Zorgvuldig worden ze een voor een in elkaar gezet. Hun zintuigelijke gevoeligheid stuurt hen daarbij en zorgt ervoor dat de sculptuur letterlijk in model wordt gebracht. Stap voor stap, waarbij de verandering zich gaandeweg manifesteert.

Her en der, op een uiteinde van de sculptuur hangt een onderdeel dat je kan aanraken, waarop je kan tokkelen of dat je heen en weer kan draaien. Daarbij ontstaan summiere klanken, als aan de werkelijkheid ontleend.

Omdat de intuïtie dat met grote overtuiging de kunstenaars influistert.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.