Getekend leven ‹ Windstoot

Wie de tekeningen van Marianne Schipaanboord ( Apeldoorn 1965) bekijkt voelt zich soms een voyeur. Zo dicht naderen we haar intieme emoties over geloof, angst en relaties. Tegelijkertijd toont zij in haar werk ook een humoristische en lichtvoetige kant. Al vanaf haar kindertijd produceert deze autodidactische kunstenares een continue stroom aan tekeningen. Zij is spastisch en kan niet horen en praten maar haar artistieke talent biedt haar een bijzondere manier om met de buitenwereld te communiceren en tegelijkertijd opmerkelijke kunst te creëren.

In Galerie Atelier De Kaai is haar jarenlange oeuvre zorgvuldig opgeslagen in dozen. Naast dat zij soms in haar tekeningen schrijft, zijn vele honderden blaadjes tekeningen met bijschriften te vinden. Verschillende dummy’s met uitgewerkte tekeningen zijn oogstrelend om te zien. Wie de moeite neemt de thema’s in volgorde van tijd te bekijken ziet haar zoektocht naar het leven wat zich aan haar openbaart.

In de beginfase bestaan haar tekeningen merendeel uit haar intieme relatie met God en de geschiedenis met haar ouders en instellingen waar ze “nooit meer heen wil.” In de volgende dozen wordt haar scherpe observatie steeds meer zichtbaar. Alle fases uit haar leven komen voorbij. Ze stelt zich de vraag waarom Adam en Eva niet naakt mogen zijn en waarom donkere mensen wel naakt rondlopen. Hoe zit het met haar zelf? We zien tientallen illustraties waar water, zoals douches, zwemmen en de zee een symbolische betekenis heeft. Water geeft ze extra namen. Zoals: Glaswater of het Paradijs. Het lijkt haar het summum van genot en vrijheid

Verder komen er een veelvoud van onderwerpen aan bod zoals: De afbraak van gebouwen, gezondheid, wat moet je wel en niet eten, ontwerpen voor haar nieuw kamer. Teveel om op te noemen.

Zo geeft Marianne Schipaanboord een inkijk in haar stille leven. Maar ook zonder haar uitleg heeft haar kunstuiting een sterke expressieve uitdrukking.

Phia Verstraete 2021