Tentoonstelling Erwin Verhofstadt

De wereld – één grote stad – keert hij binnenste buiten en omgekeerd. Via zijn tekeningen en maquettes nestelt hij zich stiekem in de huizen en krijgt er, werk na werk, huis na huis, almaar meer grip op. Al die jaren al brengt hij de grote buitenwereld binnen op deze kleine schaal.

In zijn tekeningen daarentegen duikt er sporadisch een personage op. Vaak in een interieur. Maar nooit gaat het over mensen, want die zijn bedreigend. Als het dan toch moet – want al die mensen zijn er nu eenmaal – rangschikt hij ze in bepaalde tekeningen. Gecatalogeerd, netjes in hun vak vastgezet, naar professie, plunje, geslacht en grootte. Hij bergt ze op, als poppen in een depot, als mappen in een rek. Op die manier zijn ze makkelijk te identificeren. Je weet maar nooit.

Erwin loopt ietwat voorovergebogen, als een vraagteken. Die houding keert hem naar binnen. De meeste anderen – de medemensen – keren zich naar buiten, weet hij. Ze willen dat de hele wereld naar hen kijkt. Erwin, daarentegen, die kijkt liever naar de wereld. Soms durft hij wel eens binnenskamers gaan, wanneer de mens uithuizig is en de inboedel voor lief achterliet.