Tentoonstelling: Have we anything in common?
Marianne tekent haar leven, elke dag opnieuw. Vanuit een enorme urgentie en met een artistieke gedrevenheid, zet ze lijn voor lijn op het blad. Met een grote precisie kleurt ze haar tekeningen in.
De werken in onze Wit.h ruimte zijn stuk voor stuk parels. Op het eerste zicht lijken het schetsen. Schetsen van een leven of een gedroomd leven: een kraan op een bouwwerf, een naakte eva tussen de bomen, een voorbijrazende auto of een tekeningen van twee vrouwen. De ene vrouw is volslank, de andere oogt als een model uit de modewereld. Er boven staat: voor en na.
Marianne schetst eten en zet een rood kruis doorheen de dingen die wat chalorierijker zijn. Het is iets wat ons bezig houdt in hedendaagse maatschappij: gezond eten, sportief zijn, een modellen maat, je stappenteller nauwgezet in de gaten houden. Dit werk is pittig en zit vol humor.
Pal ernaast hangt een tekening met een looprek en een tekening met een vrouw die aan haar bed gekluisterd ligt. Marianne schrijft er onder : ‘meisje erg spastisch’. Marianne Schipaanboord hoort niet, ze spreekt niet en is spastisch.
