Ik kreeg het een beetje benauwd. Voor de eerste keer in de ganse pandemie periode komt het me een beetje troebel voor de ogen. Stel dat het nog blijft duren tot volgende zomer of langer? En hoe krijgen we dan in korte tijd alles geregeld en opgestart voor De Windstoot?

Gisteren hadden we dagelijks bestuur van het kunstenoverleg Kortrijk. Het spreekt voor zich dat de Corona crisis en de huidige maatregelen om deze pandemie te stoppen het gesprek overheersen. De discussie gaat alle kanten op. Er is tevredenheid omwille van de overheidssteun en tegelijk enorme kritiek op de Vlaamse Gemeenschap die het nu op dit moment nodig vindt om in bakstenen te investeren. Kortrijk komt er bij deze goed uit. We stellen vast dat sommige kunstenaars heel hard getroffen zijn. Hilde doet een persoonlijk en heel emotioneel verhaal. Dit doet echt pijn. Verdriet en onmacht overheerst mijn emoties. Ik ben het even zo beu!

Er worden weetjes voor subsidies opgesomd. Iedereen kan maatregelen nemen op korte termijn en hoewel de reacties van het publiek soms tegenstrijdig zijn trekken we onze plan. Maar wat op lange termijn? Moeten we onze werkingen herzien? Moeten we onze visie herzien? We blijven positief zoeken naar alternatieven. Voor Wit.h hebben we geen idee hoe het verder moet in de samenwerking met kunstenaars met een beperking. We volgen alle uitgezette paden verder op in de hoop hier en daar ook fysiek te kunnen werken.

De discussie gaat alle kanten op.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.