Slenteren versus stappen
Wit.h creëert tijdruimtes waarin kunstenaars nauw samenwerken. Vanaf maandag 4 december gaan Jonas Vansteenkiste en Arnaud Rogard gedurende drie dagen aan de slag in hun eerste residentie. De werkplek is een woning in Oostende. Daar zit hun gemeenschappelijke fascinatie voor huizen voor iets tussen.
Arnaud Rogard haalt de inspiratie voor zijn beeldend werk uit de architectuur. Hij vertrekt vanuit grondplannen en herontwerpt oude ruimtes. Zijn metgezel, Jonas Vansteenkiste, maakt gebruik van diverse media. Aan de hand daarvan bouwt hij architecturale ruimtes die hij denkruimtes noemt, als settings voor het menselijke gedachtengoed.
Tijdens het proces focussen ze op de mal en starten ze vanuit een reeks huizen als inspiratiebron voor hun exploratietocht. Het woord ‘mal’ vertaald naar het Engels levert trouwens ‘mould’ op. Mould betekent ook schimmel. Schimmel speelt een belangrijke rol binnen het ecosysteem en ziedaar de knipoog naar het uitgangspunt van de Sottobosco expeditie, de bosgrond.
Op 2 mei, de ontmoetingsdag van deze art expeditie, uitte Arnaud onomwonden zijn dankbaarheid voor hetsamenwerken met Jonas. Arnaud is een fijnzinnig en fijngevoelig man. Maar hij is ook gedecideerd in alles wat hij denkt of onderneemt. Hij is behoedzaam in het omgaan met keuzes en in het omgaan met een ander. Het was meteen duidelijk dat hij over het vermogen beschikt om tot verbinding en samenwerking over te gaan, en dat is niet iedereen gegeven. Hij is ook actief in dans en theater waar disciplines als collectief denken en doen de evidentie zelf zijn. Jonas, van zijn kant, is evenmin aan zijn proefstuk toe. In het verleden ging hij al – naast zijn eigen praktijk – in dialoog met andere kunstenaars.
schimmel speelt een belangrijke rol
Deel uitmaken van een art expeditie is tijd krijgen om samen ideeën te ontvouwen, een artistieke uitkomst tegemoet. Hoe zo’n pad loopt, verschilt van duo tot duo; er zijn nu eenmaal verschillende snelheden. Laten wedat aspect even uitlichten en er voor de gelegenheid de metafoor van slenteren en stappen bijhalen. Slenteren versus stappen.
Slenteren is kuieren. Er is geen (tijds)druk en het spoort niet met efficiëntie. Als slenteraar heb je hoogstens een vage bestemming voor ogen. Slenteren gunt je als kunstenaar alle tijd om tot nieuwe inzichten te komen en aan je overtuigingen – het veilige weten – te wrikken. Bovendien laat het je onderweg verwonderen en verrassen. Al slenterend kan je verdwalen en misschien wel ergens anders uitkomen dan voorzien. En daar raken we het verschijnsel van de serendipiteit (het vinden van iets onverwachts waar je niet naar op zoek bent) en de impact ervan op een vooropgesteld doel.
In tegenstelling tot slenteren is stappen voort-bewegen, recht op een doel af. Het is een productgerichtzoeken, een speurtocht in rechte lijn. De ervaring leert dat een artistiek proces een evenwichtsoefening is tussen de twee. Het is rondzwerven in het ongekende maar met doeltreffendheid. Deze twee snelheden sluiten elkaar dus niet uit.
soms moet je schakelen of terugschakelen
Vandaag staan Jonas en Arnaud aan het vertrekpunt van hun proces. Stap voor stap zullen hun ideeën zich verder ontvouwen. We zijn benieuwd naar hun verhaal, hun tred, en naar hoe en wanneer ze ‘en cours de route’ zullen schakelen.