Somber

Vandaag en morgen staan er repetities gepland van The Wild Classical Music Ensemble. We zien er erg naar uit want dit jaar zijn er door Corona slechts twee live optredens geweest en hierdoor is het samenspelen toch een beetje uit routine.

Die twee concerten waren wel top, eentje in Brass Brussel en op een Kultur festival in Berlijn. Beiden waren op het eind van de zomer en we waren er van overtuigd dat de trein weer op hang was. Helaas, optredens blijven gecanceld en de repetities werden telkens gedwarsboomd door, ja hoe kan het ook anders, Corona.
Wij hebben het toch stilaan gehad met die Corona maatregelen. Geen sector waar zo goed voor elkaar gezorgd wordt dan in het sociaalartistiek werk en toch lijkt het of we er niet bij horen!?

Een samenleving zonder cultuur? Zelfs onze oneindige verbeelding kan dit niet vatten.

Vandaag gingen we niet alleen muziek spelen maar ook nog een mooie avond samen beleven en veel praten want we willen volgend jaar een nieuw album publiceren met een bijhorende tournee waarop ook Lee Ranaldo wordt uitgenodigd.

Maar twee spelers zijn besmet met het virus en moeten in quarantaine. Dus alweer geen repetitie, geen muziek, geen plezier, geen wederzien met zijn deugddoende grapjes en filosofische overpeinzingen.

Het stemt me somber.

Maar de dag wordt toch weer op de sporen gezet door een positieve mail van Ilke en Sherazade die gisteren, ondanks beetje ziek gevoel, toch een super goeie opname dag hadden. De foto’s die ze doorsturen stralen alvast veel creativiteit en goesting uit.

Somberheid komt veel voor, en misschien tijdens de winter nog net iets meer. Het voelt soms heel zwaar, maar gelukkig is het tijdelijk.

Ja dat is het, tijdelijk.