Stel je voor

Stel je voor dat je graag eens wilt vertellen dat de Nieuwjaars taart heerlijk smaakte en dat de aanwezigheid van dat handje vol familie en vrienden jou oneindig gelukkig heeft gemaakt. Dat je iets gevoeld hebt dat je liefde noemt. En misschien ben je ook wel een beetje bang om dit in de komende dagen te verliezen.

Stel je voor dat je hiervoor woorden zoekt maar ze niet kan maken.  Omdat die hersenen van jou er niet in slagen letters te vormen en ze aan elkaar in een structuur te plakken. En wanneer jou gedachten dan toch de stembanden bereiken zijn ze omgezet in klanken, ruis en waarna ze weg deemsteren zonder ze iemand begrepen heeft.

Stel je voor dat jou lichaamstaal zo verkrampt onder die spieren van jou die je maar niet onder controle krijgt en waardoor je weet dat mensen denken dat je pijn hebt en afziet maar dat je in feite wilde zeggen dat het heerlijk lekker is vandaag!

Of stel je voor dat je dit gevoel perfect onder woorden kan brengen, zelfs op een wijze dat niemand jou voor gedaan heeft. Je spreekt in een soort unieke poëtische vorm die de vinger precies plaats waar hij moet komen. Maar niemand luistert. Het publiek is op een ander meer bereikbare plaats …

In het project Bazuin, een initiatief van Johan Tahon binnen de expeditie De Windstoot willen we aan deze onmacht, en aan nog vele anderen een stem geven. Als metafoor heeft Johan een Bazuin ontworpen. Opdat iedereen het mag horen.

Vandaag was er overleg met de Stad Kortrijk. Onze aanvraag om een kunstwerk, ‘de Bazuin’  te plaatsen in de openbare ruimte is net één jaar oud. Intussen is er veel gewijzigd in het stads beleid. Er zijn nieuwe medewerkers op deze stadsdienst en die hebben een degelijk onderbouwd systeem uitgewerkt om aanvragen en eigen voorstellen op een kwalitatieve manier aan te pakken.

Volgende maand wordt de Bazuin besproken met alle stadsdiensten die betrokken zijn op kunst in de publieke ruimte. Benieuwd.