Het is een hele uitdaging om de verschillende elementen van een tentoonstelling op een coherente en betekenisvolle manier samen te brengen. En dat is al zeker het geval wanneer een ontwikkelingsgerichte art expeditie de expositie voorafgaat.
Het samenstellen van de Windstoot tentoonstelling vraagt veel experiment. Aan dat experiment werd al veel tijd gespendeerd. Dat onderzoek spreidde zich ook uit over en tijdens het maak- en ontwikkelingsproces van de verschillende participerende kunstenaars(collectieven). En dan hebben we het hier niet over een experiment omwille van het experiment (l’expériment pour l’expériment). Het is onze eigenzinnige visie op de samenleving én de kunst die haar wil oplegt en een andere aanpak en presentatie vereist.

Wit.h moet nu eenmaal risico’s nemen, willen we het publieke debat op gang brengen. Inclusie en participatie zijn geen modewoorden die toevallig even kwamen binnengewaaid of door de strot werden geduwd. Neen, daar sleutelen we al jaren aan. De geschiedenis van de zorg is dit huis helemaal niet vreemd. Het normalisatieprincipe, de beweging van emancipatie, van integratie naar de huidige inclusie: het waren altijd al werkwoorden. We zijn ons bewust van onze vele verantwoordelijkheden.

Ondertussen gaan de voorbereidingswerken vooruit. ‘Eén flank van het museum wordt nu leeggemaakt en kraaknet gezet, zodat een gefaseerd klaarstomen van de Windstoot tentoonstelling mogelijk wordt.
Morgen trekken we er weer Gentwaarts. Onze wekelijkse aanwezigheid en het wekelijkse overleg met onze collega’s van het Museum dr. Guislain zijn van essentieel belang om een daadwerkelijke progressie te garanderen.
Ettelijke keren hebben we de museumzalen al doorkruist om de oefening te maken en de puzzel af te krijgen. Steeds opnieuw. De ene keer euforisch, de andere keer nagelbijtend. Maar we douwen door. De aanlegplaats komt stilaan in zicht.

Inclusie en participatie zijn werkwoorden

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.