Ik ontvang een mail van Kenny Callens met de dringende vraag: ‘welk uur voor donderdag?’

Kenny Callens neemt duidelijk de zaak in eigen handen. Ik heb een afspraak in zijn atelier. Uur en datum werden vastgelegd met Ruben Laflere, de begeleider van het kunstatelier waar Kenny werkt.
Hij verwelkomt mij met een brede glimlach. We steken direct van wal. Ik ken Kenny al heel lang en vrij goed. Dat is natuurlijk fijn maar daarin schuilt ook het gevaar dat je voorbijgaat aan het werk zelf. Vandaag kom ik in de eerste plaats om zijn tekeningen in detail te bekijken. Hij staat op onze verlanglijst voor de kleine maar fijne solo presentaties in Wit.h.  Het atelierbezoek is de beste manier om veel werk te zien en van daaruit te vertrekken om tot een goeie tentoonstelling te komen.

Het brede publiek kent hem van zijn performances samen met dichter Peter Holvoet-Hanssens en Ann Cael. Niemand in de zaal blijft onberoerd als Kenny Callens zijn gedicht Liefde live brengt. Die liefde van hem raakt altijd opnieuw de kern van de zaak of het hart.

Minder bekend is zijn dubbeltalent. Kenny Callens maakt dagelijks grote tekeningen. Hij plant zorgvuldig op voorhand wat hij gaat tekenen. Hij toont mij een grote map vol aanzetten. Alles zit in zijn hoofd. Hij schuift traag maar zeker de grote lade van zijn bureau open. Zorgvuldig haalt hij tekening na tekening boven. Er ontstaat een grote stapel vol van kwaliteit.

De belangrijkste inspiratiebron is en blijft de Vlaamse TV wereld. Vlaamse acteurs en zangers passeren de revue, de stamboom van Wittekerke, de filmset van thuis, de plattegrond van een afgelegd traject, herinneringen uit de schooltijd.

‘Er zit veel tekst in mijn hoofd’, zucht hij. ‘Poëzie dat zijn woorden. Hier is het maken’. Voor mij is dit een plek waar poëzie en beeldende kunst elkaar raken. Wat een dubbeltalent.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.