Het is feest daar in Brussel.

Met pluchen konijn Koos op schoot naar een optreden in Vorst – Brussel gevoerd worden, ik weet niet of dit standaard is in de punk-, art-brut-, muziekwereld? Edoch bij de Wild Classical Music Ensemble is het dat blijkbaar wel.

Rechtstreeks uit Cadzand komt hij, Johan onze blazer (fluit), van de band. En of de zeelucht hem deugd gedaan heeft? Nog nooit hoorde ik zijn klanken zo prominent aanwezig op een set. Zelfs de andere muzikanten lijken letterlijk van hun stoel geblazen (Damien, de drummer, toch?).

Die andere muzikanten zijn er ook, zonder Konijn maar met spuugzakje, file, bijna stakende bussen of een lief aan hun zijde.

Er is nog wat chaos in de tuin van Brass en Wiels in Vorst waar we die avond optreden, Zo gaat dat bij de opening van ‘la Fête de la fédération Wallonie-Bruxelles…’. De soundcheck van de heerlijk sympathieke muzikanten van Avalanche Kaito is nog aan de gang als we met het busje van Wit.h en enkele muzikanten landen. En de backstage en toilet blijkt  wel heel complex met weggetjes, trappen, obstakels, drempels, achter herashekkens, door stadstuintjes  te bereiken. Dus bouwen ze ‘in de rapte’ met een partytent en extra tafels een gezellige buiten backstage voor ons.

Maar een cursus wildplassen dringt zich aan, euh welke voorziening neemt dit op in hun vormingsprogramma, of behoort dit ook tot mijn taak? Na een lekkere maaltijd tussen hipsters en naast een kampvuurtje, en de nodige ontstressende ritueeltjes, staan ze er ‘de Wild’, en hoe?

De inspiratie van de voorbije heftige periode brengt prachtige, indrukwekkende, nieuwe sounds, songs tot bij het publiek. Wim neemt een prominentere rol als zanger, sampler op en dat loont. Hij spreekt plots alle talen van de regenboog, Frans met haar op, Engels met een hoek af, West-vlaams en vooral body-language. Hij kronkelt, stampt, danst met lijf en leden, zijn tong, ogen en handen draaien alle kanten uit. Zijn song ‘Cowboy’ of was het ‘Indiaan’ maakt zoveel indruk, dat we bij de merchandising stand constant de vraag krijgen op welke LP die song nu staat.

Wout vindt al zijn pedalen en ramt op snaar en gitaar, de ongelooflijkste riffs.

Damien drumt, dirigeert, zoekt oogcontact en geniet van het resultaat van de voorbije repetities, en van zijn tomeloze inzet en energie voor deze band. En Sebastien doet wat hij altijd doet, het ritme sturen en de toeschouwers opzwepen zonder de nodige frustratie en agressie deze keer, toegejuicht door een enthousiast, blij, verwonderd, publiek.

Om te omhelzen die dansende lachende Brusselaars. Het is dan ook feest daar in Brussel.

Foto: Sebastien Faidherbe (l.) en Johan Geenens (r.)

Een cursus wildplassen?