Mixed Ablility

We waren er altijd al van overtuigd dat spoorwegproblemen een typisch Belgisch fenomeen zijn, van NMBS makelij. Maar dat is een misvatting. Ook in het zogenaamde gründliche Duitsland loopt tegenwoordig een en ander verkeerd, getekend Deutsche Bahn. Dat ondervonden we daarnet nog.
Wat een geluk dat we, spijts twee onvoorziene extra overstappen, nog tijdig in Frankfurt aankomen en onze planning niet danig in de war werd gestuurd.

Het risico dat enig misnoegen zou blijven hangen wordt al snel gesmoord door de plek waar het doel van onze werktrip ligt, atelier Goldstein. We bevinden ons op de binnenkoer van de voormalige paardenstallen van een oud maar stemmig fabrieksgebouw dat dienst doet als atelier.

In het gesprek met coördinator-kunstenaar Sven Fritz komen we meteen te weten dat de Goldstein begeleiders een voor een zelf kunstenaar zijn. Hier ademt artisticiteit. Van een hoog niveau, zal straks blijken. Op onze vragenlijst staan structurele thema’s zowel als topics over de wijze van samenwerken, co-produceren, netwerken en uiteraard hun inhoudelijke visie.

We introduceren onze visie aan de hand van ‘Crip art’. Crip als attitude, positie en statement. Tijdens het gesprek wordt duidelijk dat Goldstein er behoorlijk parallelle standpunten op nahoudt. Ook zij nemen afstand van outsider art, als kunsthistorisch begrip niet meer aan de orde. Niettemin blijven ze fluide in hun denken. Een van de tentoonstellingen werd getiteld Holy Idiots. Rebels, provocerend, maar tegelijk ook fier en strijdvaardig. Daarin herkennen wij waarom we het gebruik van de term Crip inzetten. Het is niet meer dan normaal dat getergde mensen, zij die in een fragiele positie verkeren, een geuzennaam aannemen om hun onmacht uit te schreeuwen en gehoord te worden.

En het gesprek gaat door op dit elan. Sven vindt bovendien dat er onder de reguliere kunstenaars die hij kent ook artiesten zijn die Art Brut maken, dichtbij hart en buik, en vooral dichtbij de noodzaak tout court. Dat hoeft dus niks te maken te hebben met een beoordeling van een persoon. Integendeel, het gaat over een houding en de karakteristieken van een oeuvre. De frictie tussen ‘ability en disability’ laat hij ook links liggen en lanceert een nieuwe term over die schotten heen, Mixed Ability. Gemengde competenties, daar valt iets over te zeggen. Helaas vond hij tot op vandaag geen gelijkaardige term in zijn moedertaal. En in het Nederlands zien wij evenmin een treffende en goed bekkende vertaling.

Na de theorie duiken we in de praktijk. In het atelier zijn straffe en fascinerende kunstenaars aan het werk. We zien en spreken er Franz von Saalfeld, Julia Krause Harder, Hans Jorg Georgi, Dustin Eckhardt, Juewen Zhang en Perihan Arpacilar.
We ronden het eerste bezoek af en nemen de tijd om de inkomende informatie te laten bezinken. Op een terras in de gezellige Schweizer Strasse bestellen we een hete kop koffie en memoriseren het voorbije bezoek. Morgenvoormiddag gaan we er terug met enkele pertinente vragen. En dat alles in het licht van onze toekomst, ons nieuwe beleidsplan.

Dit bezoek is de trip meer dan waard. Met de glimlach nemen we er de Deutsche Bahn bij.