In de wereld
Sporen tot Brussel-Zuid, daarna tram 82, richting Berchem station en afstappen aan halte Mennekens. Dat brengt ons op een steenworp van de Van Kalckstraat. Daar woont Shérazade Gharbi met haar moeder Nicole. We ontmoetten haar voor het eerst in april, tijdens ons bezoek aan Créahm Bruxelles, waar ze werkt.
Videokunstenaar Ilke De Vries en ikzelf komen er met vijf minuten verschil aan. We worden hartelijk ontvangen door Nicole. De appel valt niet ver van de boom, merken we. Moeder biedt de garantie dat een gesprek nooit stilvalt, want al even praatgraag als haar dochter. Omdat dit verkennende gesprek niet afgehandeld is in één uurtje tijd, nam Nicole haar voorzorgsmaatregelen en bereidde, gastvrij als ze is, vooraf een pot heerlijk spaghetti. Samen werken, samen eten.
Het gesprek gaat vele richtingen uit: er wordt honderduit gepraat over de familie, over haar voorgeschiedenis, haar roots die in Hongarije liggen, over taal, het onderwijs en zo veel meer. Op deze manier kom je in ‘de wereld’ terecht. Een wereld van meningen. En daar is het ons nog altijd om te doen: kunst willen we niet maken vanuit een ivoren toren, want betekenisvolle artistieke creatie hoort ingebed in een cluster van ethiek en samenleving. Daarom is deze ontmoeting ook zo voedend en verrijkend.
En Shérazade ziet dat het goed is. Ze mengt zich uiteraard in het gesprek dat verder heen en weer gaat. Ze gaat door een stapel tekeningen, toont trots haar rijke garderobe aan Ilke en praat bij vlagen aan een stuk door over haar dromen en dagelijkse besognes. Uit de conversatie vist Ilke elementen die haar gedachten een richting kunnen geven. Zo komen ze tot het schrijven van brieven aan elkaar. Ze reikt Shérazade een blanco schrijfboek aan. Daarmee is de correspondentie ingezet.
Die moet de eerste fase vormen van hun traject. Het is een manier om gedachten te structureren en inspiratie te halen. Van Shérazade wisten we al dat ze – naast het productieve tekenen – ook graag zingt, vertelt en poseert. Dat zijn potentiële sporen die het verdere verloop van het proces een andere richtingen kunnen aanwijzen. Op haar beurt zal ze Ilke meevoeren in een onschatbare, exceptionele wereld. Dit voelt goed aan.