Volgens wikipedia is politiek is de wijze waarop in een samenleving de belangentegenstellingen van groepen en individuen tot hun recht komen – meestal op basis van onderhandelingen – op de verschillende bestuurlijke en maatschappelijke niveaus. Dit is ook de reden waarom we met Wit.h in het verhaal van Crip activisme politiek opgenomen hebben als een van de pijlers van onze werking naast ethiek en esthetiek. De basis van onderhandelen verwisselen wij door het organiseren van een arstistieke expeditie. Ook dit is onderhandelen maar dan op een creatieve integere wijze. Tegelijk zijn we ons ervan bewust dat we hier misschien niet veel politieke macht uithalen? Bewegen in de samenleving is bij ons dan ook een lange termijn en duurzame oefening.
De artistieke expeditie Windstoot is een steentje in de goeie richting.

Heeft dit iets te maken met partijpolitiek? Ja en nee.
Liefst niet. Zoals vandaag ook moet blijken op de kunsten bijeenkomst van iedereen die in de professionele kunsten werkt in Kortrijk. We hebben het over de waarde van kunst voor onze cultuur en voor de talrijke groepen en indivduen die hier kracht kunnen uithalen. We spreken over samenwerken, participatie, en lange termijn doelen (dromen?) maar ook over gebouwen en materieel.
Hier zitten jonge mensen en ervaren rotten in het vak samen. Hier zitten denkers en doeners samen. Hier zitten zakelijke- en artistieke leiders samen. Wanneer we dit verstandig kanaliseren kunnen er alleen maar bijzonder goeie zaken uit komen voor de sector en de samenleving.
En toch, af en toe, soms verdoken, soms vingerdik erop, komt er partijpolitieke inmenging om de hoek. Dan hoor je een persoonlijke voorkeur primeren op het algemeen belang. Of een promostunt wint het van een integere lange termijn oplossing. Of er wordt flinks de andere kant op gekeken wanneer een doortastende oplossing noodzakelijk is.

Na vele jaren in het vak is dit voor Wit.h niet vreemd. Maar wanneer je dagelijks omgaat met geengageerde kunstenaars en kunstenaars in een kwetsbare situatie ga je toch andere maatschappelijke oplossingen verkiezen boven de meestal eenzijdige opportunistishe partij kijk op de samenleving. Zeker in een tijd waarin kunst eerder als een econmisch middel wordt gezien dan als een waardevolle gevoelsmatige verbinding tussen mensen van verschillende pluimage.
Als enige oplossing zien wij op dit moment de dialoog. Het open en eerlijk gesprek. Daar tijd voor maken zal al een straffe strijd zijn. Maar zoals steeds gaan we er voor. Zo nodigen we iedere dinsdag van de tentoonstelling de Windstoot een gast uit om te praten. Wordt gevolgd in dit logboek.

persoonlijke voorkeur primeert soms op maatschappelijk belang

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.