Tussen twijfel en durf

Vandaag heb ik een veilige-afstandsonderhoud met de begeleiding van Erwin Verhofstadt waar ook Manu, zijn woonbegeleider, komt bij aansluiten. Ik plande het in als een korte tussentijdse evaluatie, die vooral gaat over het algemeen welbevinden van Erwin, gekoppeld aan zijn engagement en goesting in het project.

Inhoudelijk wordt zijn betrokkenheid bevraagd, de mogelijke stressfactoren, de animo en ambitie; en dat geenszins vanuit een ‘judgement’ maar vanuit een gewone bekommernis vanwege de mensen die de persoon van Erwin nu al jaren kennen. De uitwisseling van meningen voert ons vrij snel naar de artistieke keuzes die we denken te maken in de loop van het proces. Dat is altijd een zaak van schoorvoetend handelen, stappen zetten en opties in overweging nemen. Balanceren tussen twijfel en durf. Het eindpunt heeft uiteraard nog verre van een vorm. En ja, in het geval van de fragiele persoonlijkheid van Erwin is bedachtzaamheid hierbinnen de regel.

Er zijn ook overwegingen van praktische aard. De tweemaandelijkse werkmomenten zullen opgesplitst moeten worden in telkens een dag in het atelier in Emiliani, afgewisseld met een dag in Kortrijk, hetzij in het atelier van Wit.h of dat van mij (waarom niet?), met name Office Sixty-One helft Bart.

Het is tijd voor actie. Erwin komt eraan, hij toont fier zijn laatste tekening van een volgestouwd interieur van een Spreekkot, zijnde een havenhuis. Eerst een koffietje en een wafel, en dan werken. De stilte valt.