Voor de productie van de tentoonstelling krijgen we niet alleen steun van het technische team van het museum maar ook van een extra werkkracht van de firma Aorta. Zij zijn gespecialiseerd in art handling. Ze zijn overal werkzaam en hebben een boel ervaring. Dries hangt niet alleen de werken in een spoedtempo aan de muur maar hij bekijkt ze ook met veel interesse.

Ik vertel hoe veel werken nieuw gecreëerd zijn voor de windstoot. Hij polst ook naar de manier van werken, naar de manier waarop wij de dingen benoemen, de manier waarop wij in het hedendaagse kunstenveld staan. Ik vertel hoe het crip collectief aan het werk is gegaan. Hoe er in dezelfde ruimte een ouder werk hangt van een kunstenaar uit de outsidercollectie en waarom Dirk Zoete net deze installatie hier opbouwt.

Als je vertelt over Wit.h, dan merk je al gauw dat het belangrijk is om goed uit te leggen hoe samenwerken essentieel is, hoe kunstenaars van allerlei pluimage een tijdelijk collectief vormen en nieuw werk creëren. Hoe wij dit daarna presenteren op een plek die hiervoor geschikt is. Om het met moeilijke termen te zeggen: ontwikkeling en presentatie van kunst gaan hand in hand bij Wit.h.

Zo zijn we tot op vandaag – welgeteld een dikke week voor de opening – nog aan het zoeken hoe er een optimale dialoog kan ontstaan tussen het werk van Gerard van Lankveld en het werk van Honoré d’O. van Lankveld behoort tot de top van de collectie van het museum. Honoré d’O maakte een belangrijk deel uit van de Crip school en wandelde toen via dagelijkse performances de expeditie van de windstoot binnen. Zes maanden live performen in het museum kan natuurlijk niet maar hoe breng je dan die geest binnen? We kiezen intuïtief voor een dialoog met van Lankveld. Hoe meer je de dingen gaat onderzoeken hoe beter je beseft dat die intuïtie klopt, onderbouwd blijkt.

In zijn tienerjaren wordt Gerard van Lankveld op school voor ‘stom’ en ‘gek’ uitgescholden. Hij bindt de strijd aan zonder bot geweld, maar met wetenschap en schoonheid. Vliegtuigen zijn de eerste machtsmiddelen. Er volgen treinen, duikboten en klokken. Hij ontsnapt naar een eigen wereld: het keizerrijk Monera.

De wonderlijke wereld waarin Honoré d’O zijn mensbeeld plaatst, heeft een steeds zichtbare maar onbereikbare horizon. Het ultieme doel bevindt zich zowel nu-hier, als altijd eindeloos ver weg. Ook hij creëert een eigen parallelle biotoop, met belangrijke nadruk op het spiritueel avontuur. Van daaruit deelt hij zijn visie met de kijker, die uitgedaagd wordt te reizen en poëzie te ontdekken. Een isomobolletje is de geest van een kleine molecule of een grote planeet. Een drone is het ruimtetuig dat zijn isomo-parels tijdens de vlucht spiritueel oplaadt om ze te transformeren in edelstenen….

Onbetwistbare zuurstof voor de windstoot!

intuïtie klopt

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.