Zuurstof voor sociale organisaties
‘Zuurstof voor sociale organisaties’ is de titel van een artikel dat deze week op mijn bureau beland is. Het betreft een ‘fonds’ dat verenigingen met een sociaal oogmerk steunt. Ok, dit past wel voor Wit.h al hebben wij dan wel twee ogen: een sociaal en ook een artistiek oog.
De reden waarom mijn attente collega het artikel hier na gelaten heeft is omdat wij ons de vraag stellen of een kleinschalige vzw als Wit.h in onze huidige tijd nog werkbaar is. En dan bedoel ik niet inhoudelijk want we staan nog steeds achter onze missie en de manier waarop we al meer dan 20 jaar sociaalartistiek werk organiseren.
We bedoelen beleidsmatig en zakelijk. Enerzijds omdat onze vast kosten torenhoog zijn in vergelijking met de beperkte middelen om te investeren in artistiek werk. Maar des te meer omdat de zakelijke administratieve omkadering van een organisatie in onze huidige tijd zo omslachtig, complex en ongelooflijk tijdrovend geworden is.
De administratieve last dat een aanvraag bij zo’n ‘fund’ met zich meebrengt is voor ons team niet haalbaar. Met moeite slagen we erin onze samenwerking binnen het Vlaams kunstendecreet tot een goed einde te brengen. Extraatjes, hoewel broodnodig om verder te ontwikkelen zijn haast onmogelijk. De enige oplossing die we dan ook al jaren inzetten is zoeken naar partners die hierin kunnen ondersteunen.
Op dit moment zijn we er van overtuigd dat die partnerships gerust verder mogen gaan en stilaan structurele vormen kunnen aannemen. Een boeiende maar alweer slopende onderneming.
Want wij willen vooral met sociaalartistiek werk bezig zijn, niet met het bedwingen van formats en formulieren.
Maar waar halen wij dan onze zuurstof vandaan?
Fresh Air