Magazine

Kunstenaarschap, zeker binnen de beeldende kunsten, wordt vaak als eenzaam beschouwd. Maar hoe kijken we naar collectief werken?

Het werk is nooit af, het werk is nooit van ons, het werk is steeds publiek en in verandering.

En dan?
Een ziel, ook die van het beeld, ontsluiert zich nooit helemaal. Maar we kunnen wel flitsen ontwaren. We kunnen voelen en gevoeld worden We kunnen overbrengen en teruggeven.

Write how you talk; maybe share how you knew you were an artist; never oppose the words nature & culture: or say your work “can’t be put into words; “or that it’s a “problemizing” or “troubling” of anything.

Ieder mens, zolang hij maar leeft en de natuur niet tegenwerkt is wonderbaarlijk en alle aandacht waard. Daar ben ik het mee eens.  Maar of creativiteit en kunstenaarschap van elkaar verschillen, daar kan volgens mij geen twijfel over bestaan.

Ik heb een stommiteit geschreven! Natuurlijk is het niet zo dat een ‘ik’ oplost in een dagboek. Ik heb soms die indruk, maar dat heeft eerder te maken met het feit dat ik het dagboek als genre benader, niet als een uitlaatklep of toevluchtsoord.

 De verhouding ‘macht versus onmacht’ ligt aan de basis ligt van deze Art Expedition.

Wanneer het structureel gesubsidieerde Vlaamse kunstenveld er niet in slaagt om zijn middelen, kennis, infrastructuur en macht – voor zolang het nog duurt – te delen, dan verliezen we onze relevantie en worden we, mee met de erfgoedpaleizen die we bewonen en bespelen, erfgoed.